در دو دهه اخیر تبلیغات گسترده ای مبنی بر فرزند کمتر رفاه بیشتر از رسانه ها صورت گرفته بود و خانواده های

پنج یا شش تا ده نفره به خانواده های دو یا سه نفره تبدیل شد حتی چندسالیست که تک فرزندی یک الگوی

کامل زندگی مرفه شده است. آیا واقعا فرزند کمتر رفاه می آورد؟ اگر از جنبه اقتصادی نگاه کنیم ، بلی . اما از

جنبه روانی ضربه هایی که هم فرزند و هم پدر و مادر در دوران کهولت خواهند خورد جبران ناپذیر و حتی بسیار

آزاردهنده است. یک فرزند و یک پدر و مادر از جنبه های زیر به مشکل برخواهند خورد :

1 - فرزند معنی تقسیم کردن را نمی داند و همه چیز را از خود می داند و رقابت در زندگی برای او معنی ندارد.

2- همیشه ترس از دست دادن پدر یا مادر برایش کابوسی تمام نشدنی است.

3 - بچه لوس،خودخواه،متکبر و بدون داشتن استقلال در زندگی بار می آید.

4 -  پدر و مادر  بیش از اندازه به او توجه داشته که خود عدم پیشرفت و متکی به خود بودن را ازدست می دهد.

5- بچه در زمان بزرگی پدرو مادر را نکوهش کرده که چرا برای من خواهر یا برادری نیاوردید.

6- از دست دادن یکی از پدر و مادر ضربه جبران ناپذیری به او می زند.

7 - نداشتن یک همدم و هم صحبت در بزرگی و همبازی در کودکی او را منزوی می کند.

و دهها ضرر دیگر که برای پدر و مادر هم همین مشکلات می باشد که در نهایت چند فرزندی بهتر است.

حقیقتا بنده ده سال از طرفداران پرو پا قرص جبهه تک فرزندی بودم و مبارزات زیادی  در مقابل   طرفداران

چند فرزندی داشتم اما بالاخره تنهایی فرزندم و عواقب آن و افسردگی او مرا وادار به کوتاه آمدن از مواضع

قبلی کرد و با آوردن فرزند دوم تازه فهمیدم که زندگی چه  شور و حالی و  تنوعی لذت بخش   برای ما  و 

خصوصا  فرزندم بوجود آورد و حتی پشیمانم که  چرا چند سال قبل فرزند دوم را نیاوردیم .  پس از من  به

شما خانواده تک فرزند نصیحت که  فرزند تنهایمان را  ، فدای خودخواهی خود نکنیم....

فرزند سالم و صالح از برترین نعمتهای خداوند است که به یک بنده هدیه می کند.